از سرزمین شمالی

من و خواهرت داشتیم کانال ها رو میچرخیدیم که یهو رسیدیم به سریال از سرزمین شمالی...من از بچگی تا الان همیشه با شنیدن اهنگش دلم خالی میشد...عاشق سریالش بودم....همیشه ادب و برخوردشون برام سوال بود که اینا ایراد دارن یا ما؟؟؟؟الانم که داره پخش میشه منو یهویی هل داد به سالها قبل....که یه تلویزیون سیاه سفید داشتیم و من چقدر واسه دیدن و شنیدن نامه های پسرک به مادرش لهله میزدم....اره...دخترک زمان خیلی سریع میگذره و مثلا چند سال دیگه تو شاید کلا فراموش بشی و این نامه ها یه گوشه نت خاک بخورن....انگار که زمان تو رو حل کرده باشه تو خودش...میدونی الان که حالم خوبه و همه چیز به شدت معمولی میگذره دارم فکر میکنم که عیدها چه زود میان و میرن و هر سال چند نفر ما قراره امسال رو بترکونیم و فلان و بهمان بشیم و باز همه چیز رو به زمان میسپریم که هضمش کنه ...که فراموشش کنیم....که بگیم از اولین شنبه سال نو😁😁😁

ولی من از یکشنبه شروع کردم و حاجت گرفتم....جان تو باور کن😊 حالا بیار سنت ها رو بشکونیم....بیا طور دیگه زندگی کنیم.مثلا کمتر غصه نداشته ها رو بخوریم...

اول من کمتر غصه نبودن یه بچه دیگه رو.....

اصلا میرسم به یکم اسفند ته دلم خالی میشه....دلم برات تنگ میشه با ابتکه جات خالی نیست...

 ولی خوب حس مادری و این سوسول بازی ها گوشه چشم ادم رو خیس میکنه....که  مثلا اگه اوضاع زندگی و کار و روان ما روبه راه و رو به رشد بود بد نبود که از خودمون تکثیر کنیم.....بعد مثلا لباس هامون ست میبود و هی سلفی میگیرفتیم و داد میزدیم که دنیا به کام ماست به شدت.....

ولی خوب من برای این هفته کلی کار و طرح دارم که اگه توی قند عسل و فانتزی  هات بودن به هیچ کدومشون نمیرسیدم.....

الان بچه های سریال از سرزمین شمالی چقدر بزرگ شدن.....زمان لعنتی.....

دخترک تو در زمان حل نمیشی چون بخشی از من هستی....خیالت راحت

تولد نوشت

سال 64 تو همچین شبی .....من اخرین شبی بوده که تو رحم مادرم داشتم اماده میشدم که فرداش پا به دنیا بزارم...قرار بر این بود من پسر باشم ....از به دنیا اومدن من زیاد خوشحال نشدن.زحمت اسم رو هم پدربزرگم کشیده بود...ولی من خوشحالم که فرصت زندگی کردن رو دارم....میدونی دخترکم مادر من هیچ وقت به سرش نزده بود منو بندازه....اون موقع تکثیر بی رویه از آدمها به شدت مرسوم بوده...البته اگه مادرم میدونست من دخترم شاید تصمیم میگرفت منو بندازه....نمیدونم....یه شب برفی بود...درست مثل شبی که تو رفتی....میدونی وقتی بچه ای به دنیا میاد خودش هم تلاش میکنه خودش هم زور میزنه که بیاد بیرون....درست برعکس تو که جونی نداشتی...بی جون افتاده بودی تو شیکم من....هنوز حسش میکنم وقتی پرستار تو رو کشید بیرون....قشنگ دست و پاهات رو حس کردم....گفت خیلی خوشگلی عین عروسک.....

بی جوون بودی....ببین دخترکم راستش رو بگم ؟ بعضی وقتها خیلی کم دلم برات تنگ میشه.دوست دارم باشی...مثلا یهو یه لباس برات تصور میکنم ...یهو حس مادری ام نسبت به تو جوگیر میشه....

حالا قراره فردا برم کافه و برای خودم یه شمع 31 بگیرم و برای خودم تولد بگیرم و بپرسم که حالت چطوره؟؟

برای خودم یه کتاب هدیه بخرم و یه رژ و لاک بنفش.....بگم که افرین بهت...

بعد شمع 31 رو نگاه کنم و بگم ولی خوب موندی ها😄😄

بعد بگم روشای مادر خوب شد که نیستی....

بعد شمع 31 رو نگاه کنم و بگم سن و سال به شمع نیست....به آرزوهاته....به مقدار امید و نور توی دلته....

وقتی آرزویی نداری و روزها بی هدف بگذرن تو مردی...وقتی رویایی نداشته باشی تو مردی.....

؛تولدم مبارک.خدایا ممنونم که منو زن افریدی با رژ بنفش

؛اهنگ اهای خبردار همایون تو شب تولد ....به دل میشینه....

حصار

سلام دخترکم؛ 

میدونی این روزها به چی فکر میکنم؟ جلسه مدرسه خواهرت بود مثل همیشه با بی میلی فراوان رفتم...هندفری رو اماده کردم که حرف های تکراری گوش ندم....که نسخه تکراری نشنوم...ولی این بار قیافه سخنران انگار میگفت یه چیزی بارش هست...پرسید هفته گذشته بین شماها چند نفر به همسرش ابراز علاقه کرده...مثلا با جمله عاشقانه....از بین تقریبا 80 نفر دوازده نفر دستشون رو بردن بالا ...اول همه خندیدن وگفتن رومون نمیشه بگیم و مردها که عشق و علاقه سرشون نمیشه و از این جنس حرفها....

میدونی دخترم چی ازارم داد؟ که چرا هنوز حصارهای غلط شکسته نشده....تو چیزهای دیگه خوب شکوندیم و در رفتیم ولی اصلی ترین ها هنوز گیره سنت مونده...داشتم خانوم های تو جلسه رو نگاه میکردم..  چند نفرشون طراوت و شادابی یه زن سرزنده رو داشتن....اغلب که بچه های کوچولو داشتن و دستهای زمخت و صورت کرم نخورده....داشتم فکر میکردم چند نفرشون هیکل خودشون رو دوست دارن؟چند نفرشون خودشون رو فراموش نکردن؟ مثلا تا حالا تو اینه به خودشون گفتن تو چقدر زیبا و دلنشین هستی؟یا همش نگران لک رو اینه بودن....دوست داشتم برم بلند بگم از خودت شروع کن....دنبال مقصر نگرد....خوب دلمم میسوزه که اگاه نیستن به حقشون....میدونی دخترم یه زن حق داره که بخواد به عنوان یه سرویس ده مطلق دیده نشه....فقط مادر خوب،همسر خوب،دختر خوب نباشه....برای خودش وقت بزاره ...تنهایی وقت بگذرونه.....به بدنش برسه....به روحش برسه ....بین اینهمه فشار و اجبارهای غلط بتونه از زن افریده شدنش حس غرور کنه.....بگه که خدایا ممنونم منو زن افریدی....

نمیدونم یه روزی خواهرت برعکس جمله بالا رو بگه من چه حسی خواهم داشت؟؟؟

اگه تو بودی چی ؟؟؟ 

همیشه از خودم سوال میپرسم اگه تو پسر بودی من باز می تونستم ازت دل بکنم؟نمیتونم با قاطعیت جواب بدم....بعضی باورهای غلط هنوز تو عمق ادم جا خوش کردن ....هر چقدر ادای ادم بلدم بلدم رو در بیاری باز خیلی جاها باورت بلد نیست.....فقط اداش رو در میاری....شاید حرفش رو بزنی ولی تو عمل مهمه کی هستی.....

مثل مردی که به زنش میگه رانندگی یاد بگیر و ماشین رو ببر بیرون اگه عرضه داری....ولی وقتی کنارش هستی به هر راننده خانومی که میبینه توهین میکنه و نگاه بالا به پایین بهش داره....

دیدی حرفش و عملش جور نبود....میگه من بهت اعتماد دارم هر جا بری .....ولی گوشیت چک میشه....

شاید هم میترسه تو حصار رو غلط بشکونی....جایی زندگی میکنم که هنوز زن و شوهر از هم خجالت میکشن ولی بچه هاشون داغ ترین بوسه ها رو ته کوچه های خلوت تجربه کردن.....

میترسم خواهرت روزی ته یکی از این کوچه ها نباشه....

خیالم از تو که راحته......

روشا جان

 

بیا هل بده

دخترکم این روزها که برف میباره من رو یاد شبی میندازه که تو رو انداختم....برف کل شهر رو پوشونده بود....اخر شب هم تو رو پوشوند.... دیروز رفتیم همون پارک جنگلی که تو درش خوابیدی....مسلما تا الان جزیی از اون پارک شدی....شاید هم با درختی روییدی...شاید اون نهالی که ازش عکس گرفتم ریشه هاش رو تو جون دادی....شاید هم هنوز قهری با من و روی نازت رو از من قایم کردی....به هر حال مادر نصفه نیمه هنوز تو رو فراموش نکرده.....حالا تقویم نزدیک میشه هم به تولد من هم به مرگ تو.....میدونی روشا....قراره چی بشه....چی داریم واسه از دست دادن....زندگی رو چطور باید فهمید....این روزها فکر میکنم که چطور حلش کنم....بعضی روزها باید رهاش کنی....بعضی روزها باید باهاش بجنگی....کم نیاری....

خودت میفهمی امروز روز کدومش خواهد بود؟؟؟؟ مثلا امروز باید رفت کافه چای خورد و بهش زنگ زد و گفت من هنوز هم ایمان دارم تنها کسی که منو عاشقانه و بی صدا و بی ادا اطوار دوست داره تو هستی...اره من حواسم هست....

حالا وصله رو برداشته و داره میدوزه....خوشحاله و مطمئن که وصله درست رو انتخاب کرده...هماهنگ با هارمونی زندگیش....رنگها به شدت بهم میان....تناقض ها کنار هم اروم گرفتن....اره .....از پیچیدگی بیرون بیا....کمی ساده بگیر...امروز حس خوشبختی میکنم...روشا خوشبختی رو تعریف میکنی؟؟؟

حس ارامش...فهمیده شدن...سالم بودن جسم و روح...پول کافی داشتن....خانواده داشتن....توانمند بودن.....

دیدی پیچیده نبود؟؟؟؟ من خیلی وقت میشه حس بدبختی نمیکنم....داشته هام برام ارزشمند شدن....

روشا از تقویم میترسم این روزها.....از شمع 32 سالگی کیکم می ترسم....من هنوز درجا میزنم که.....چرا قدم اول انقد سخت و ترسناکه......

بیا منو هل بده.....

وصله ی درست

دخترکم؛ سلام

راستش از یک اسفند ترس دارم.... دومین سالگرد نبود تو ....من و کلی سوال و کلی قفل باز نشده......

دارم فکر میکنم که تو رابطه های زخمی چقدر ادم میتونه اذیت بشه.....هر چقدر بگی برام مهم نیست و من که زندگی خودم رو دارم ....نمیشه....یا بکن از رابطه بیا بیرون ....تمومش کن....یا بشین درستش کن....

میدونی دخترکم.....ما آدمها انگار نمی خوایم با واقعیت کنار بیایم....همیشه توجیه میکنیم....از اینکه بگیم مقصرم ترس داریم....از گفتن خواسته هامون رک و بی پروا ترس داریم.... از قضاوت شدن و برچسب خوردن ترس داریم.... مادرت بارها رابطه زخمی رو درمان کرده.... یه لباس وصله دار انگار شده....خوب هر چه که میگذره تعداد وصله بیشتر میشه و این لباس مندرس تر ولی خوب اخرش میشه یه اثر هنری خاص....میدونی دخترکم من نمی تونم دست از وصله زدن بردارم....یعنی خوب وقتی نمیشه رابطه رو قطع کرد....وقتی نمیشه ادم دنبال مسکن موقتی بگرده....وقتی نمیشه آدم پا رو خودش بزاره....وقتی نمیشه جسمت یه جا باشه و روح و حواست جای دیگه....پس بهتره وایساد و یه نفس عمیق کشید  و دنبال وصله جدید بود.... دنبال موندن و کمی چشم پوشی......

این تعریف ها که از رابطه سالم میکنن چقدر فرق میکنه با چیزی که ادم میبینه.یا شایدم ما دوست داریم از هر مفهومی تعریفی که خودمون دوست داریم و به مزاقمون خوش میاد داشته باشیم....

حالا وصله ها اینا هستن: بساز و بسوز.... خیانت کن ....زندگی خودت رو داشته باش.....فیلم بازی کن .....

جدا شو....سرکوب کن خودت رو .....بشین فکر کن بساز....

به مامان کمک کن وصله درست رو انتخاب کنه

؛این روزها فقط خبر بد میشنویم از کل دنیا و کشور و محل زندگی و خانواده....

خوب شد که نیستی دخترکم....تو رو کجای دنیا جا میدادم.....

ساعت شنی رو برگردون

دخترک زیبای من؛

 تقویم رو ورق میزنیم و میریم دوسال پیش همچین روزهایی که تصمیم بر رفتن تو قوت گرفت و انواع راه ها مطالعه میشد....این روزها دو سال پیش من بودم و خون بازی و گریه و استراحت مطلق و افسردگی مطلق و دکتر و خستگی......

پارسال این روزها من بودم و زندگی جدید و مهاجرت و شهر جدید و خوشحالی مطلق و انرژی مطلق و حال خوب....

امسال این روزها منم و سردر گمی و کار نیمه و پروژه های شکست خورده و رابطه زخم خورده و رخت خواب های جدا.....

حال من یه تصمیم گرفتم دخترک زیبای من؛

پاشدم ساعت شنی رو برعکس کردم....بهش گفتم فک کن عید قراره جدا بشیم برای همیشه.....

فک کن که فقط دو ماه قراره باهم باشیم.....حالا رابطه زخم خورده رو میشه ترمیم کرد یا میشه ولش کرد که چرکین بشه....

کمی فقط کمی به من اعتماد کن....

مادرت خودش رو خیلی دوست داره .....و بیشتر کیف میکنه از دوست داشته شدن......

منو دوست داشته باش....تو رابطه درست....درکم کن......منو ببین.....

حالا منم و ساعت شنی و لوگوی بهم ریخته....درستش میکنم

بهم اعتماد کن

بعدا نوشت: نمیشه دیگه.... پاره شده....