سلام دخترم؛
میدونی زمان تنها چیزیه که نمیشه کنترلش کرد و کار خودش رو میکنه.عبور و عبور و عبور.....
خواهرت داره بزرگ میشه و من هم خوشحال هم ناراحت.....بعضی وقتها وقتی میگم بهار دوست دارم گریه میکنم.....راستش دوست ندارم بزرگ شه .همیشه تو دنیای پاک بچگی بمونه و خل بازی کنه و من دعواش کنم.....( چه مامان بدی!!!)
ولی خوب واقعیت اینه که داره بزرگ میشه و سوالاتی میپرسه از جنس اعتقاد و زنانگی و تفاوت ها.راستش آزاد گذاشتمش برای لمس و درک دونسته هاش.
مثلاً دیروز تو پارک یه دختر همسن خودش رو دید که پوشیده بود با حجاب کامل.دیدم از دور داره باهاش بحث میکنه.وقتی اومد مثل همیشه با آب و تاب داشت تعریف میکرد که جریان از این قرار بود که اون دختر خانوم با برادرش داشتن میگفتن حجاب خیلی خوبه و الان کسی حجاب رو رعایت نمیکنه مثل این دختر، یعنی خواهرت....
بهارم میگفت من شنیدم و هی گفتم برم ....نرم.....از حقم دفاع کنم....که آخر رفتم و گفتم حجاب اجباری نیست و هر کس دوست داره میتونه هر جور که دوست داره باشه.من الان دوست ندارم حجاب داشته باشم .......
شاید تا اینجا خوب پیش رفته که اجباری نیست.....
حالا مثلاً اگه تو شیرین عسل بودی چیکار میکردی...چیزی نمیگفتی و همرنگ جماعت میشدی و تن به اجبار میدادی یا حرفت رو میزدی؟
راستش مادرت قبلاً انقدر قدرتمند نبود بلکه به شدت ضعیف بود.ولی تمام قدرت امروزش رو خودش ساخته.خودش رو باور کرده.
یک انسان قدرتمند.
و تو اگه بودی از قدرتم به تو میبخشیدم........
؛ یه حس و حال عجیب دارم این روزها.مثل پریودهای ذهنی.