دخترکم....
مادرت .... زن این قصه....داره باز کم میاره....به نظرت چطور خودش رو سرپا نگه داره؟
وقتی یه زن دیده نشه ... وقتی تلفنش به صدا در نمیاد.....وقتی رژ بنفش نزنه..... وقتی حس کنه داره از بغض خفه میشه .... اتفاق خوبی نیست.... هر چقدر تو بگی قهرمان زندگی خودت باش.... هر چقدر بگی خودت شخص اول زندگیت هستی .....تمام اینها درست .....ولی به کارت نمیان...انگار مال الان نیستن.....
انگار الان باید سرت رو بزاری روی متکا و های های گریه کنی.... انگار الان باید فقط زار بزنی ..... و بگی خدایا کمی حواست بیشتر باشه....ببین من خسته م....انگار الان هیچ جمله ی انگیزشی اثر نداره.... هیچ فیلم کمدی خنده نداره....هیچ کتابی جذابیت نداره.....انگار الان زندگی دکمه stop خورده....اشکال نداره دخترک مادر....
شیرین مادر.... این روزهای تلخ هم میگذرن....این پوست های قدیمی میوفتن و دستام باز خوشگل میشن....پوست تازه در میارم....خیلی درد داره....ترک هاش....ولی بعدش دیدن دارن.....
پوست اندازی همیشه درد داره.... حالا قرارنیست که من پروانه شم.....
همین که درد هست پس معلومه زنده هستم.....
حالا میدونی کجاش بیشتر درد داره؟؟
وقتی صداش میکنی و به جای جانم با صدای خشک میگه ...بله....
کمی درد ترکها بیشتر میشه.....
حالا دخترکم....شیرین من ..... خوبیش اینه که میگذره.....
جمله انگیزشی نمیخوام....فقط متکا و زار زار....حالم رو خوب میکنه....
فردا هست و رژ بنفش و کتاب و دون دادن به کبوترها و قاه قاه خنده.....
دخترک مادر هنوز شما رو دوست داره.....
- ۹۵/۱۰/۳۰
چه خبره چی شده :D