سلام بانوی من.
هی تایپ میکنم و پاک میکنم . عادت کردم به نوشتن برای تو.تویی که نیستی....میدونی دخترکم این حرفها منو خالی میکنه. پس گوش کن لطفا.....من حرفهای یواشکی دارم با تو.ببین من ....چطور بگم......ولش کن.بزار یواشکی ها نگفته بمونن.به دوستی گفتم من کلی حرف دارم که همیشه تایپ میکنم و هیچ وقت ارسال نمیشه.....میگفت بفرست خوب.میگفتم نه خراب میشه. بزار ناگفته تا ابد ناگفته بمونه.باور کن پای کسی در میون نیست. رابطه ای نیست. یه حس و هیجان که جایی باید خالی شه و رشد کنه.بعضی حس ها رشد میکنن. سرکوب بشن آروم آروم جایی تو رو خم میکنن. یه غم سنگین همیشه با خودت میبری. رها باش.بریز بیرون هر چه تو دل داری.وقتی رو تخت دونفره تو هستی و هندفری و اشک و تنهایی .....چه ها که به ذهنت خطور نمیکنه....تو هستی و رویاپردازی و شیطنت های بچگانه.....ولی به خودت میای که تودهه چهارم زندگیت کمی عاقل تر باش!!!!و باز با این قسمت اهنگ اشکها تند تند متکا رو خیس میکنن.....آمدمت که بنگرم گریه نمی دهد امان.......انگار زندگی و روابط افتادن رو دور تکرار....یه آدم یه رابطه هر سال این موقع تکرار میشه و تو آخرش رو میدونی و خسته ازش میگذری.دوست داری آدمهایی از جنس اندیشه خودت تو دایره ت باشن ولی همیشه فقیر بودی......
باز آهنگ میخونه:آمدمت که بنگرم گریه نمی دهد امان.....هق هق میکنی....نمیدونی چته؟؟؟ حس میکنی پر از عشق شدی....عشق .....داره تو رو میسوزونه.نمیدونی کجا خالیش کنی.هیچ آدمی رو سراغ نداری که اینهمه احساس رو خرجش کنی. چون میدونی به گند کشیده میشه.اه که میزند برون از سر و سینه موج خون.....من چه کنم که از درون دست تو میکشد کمان......من چه کنم؟؟؟؟؟؟
دخترکم ؛ از درون دارم میسوزم. بیا کمی آرومم کن.دنیا برام سیاه و سفید شده . خستگی و هزار افسوس....این برگه زندگی سنگین میگذره.معماهای حل نشده وقتی سرباز میکنن انگار زخم های چرکین هستن که تو با مسکن قوی فقط درد رو تسکین میدی ولی اصل کار سرجاشه. معماهات رو حل کن.
؛ خیلی درهم حرف زدم منو ببخش.......
- ۹۵/۰۶/۰۴
