دخترکم سلام.
میدانی از وقتی آمدنت را فهمیدم شروع کردم برای تو نوشتن تا روزی که تو را بدرقه کردم و به نیستی پس فرستادم.
نمیدانم شایدم تو از هستی به هستی قرار بود پا بزاری!!!!
تمام لحظاتی که با تو داشتم را نوشتم اما الان همه چیز پاک شده.
اصلاً انگار نه انگار تو وجود داشتی....
مثلاً اگر بودی الان داشتی گریه میکردی شیر میخواستی یا خرابکاری کرده بودی.....یک جوری ابراز وجود میکردی که منم هستم.
ولی خوب از تو فقط چند سطر برای من باقی ماند که همه پرید....
ناراحتم از اینکه آن احساسات دیگر تکرار نمیشود.
تکنولوژی ست دیگر کاری نمیشود کرد.
حالا آمده ام اینجا.فقط من و یاد تو اینجاست و سکوت....
ناراحت نیستم که نیستی
میدانی کوچولوی من ما داریم وارد عرصه ای جدید از زندگی میشویم.
من تلاش میکنم بستری گرم و نرم برای جسم تو و دنیایی بی هیاهو و جنجال و پر از آرامش برای روحت آماده کنم.
ولی چه کنم کارها زیاد و دستهای من خالی.
من امید دارم که همه چیز بهتر میشود.
منتظر دعوتم بمان.