میدونی دخترک همیشه این فصل که میشه ....همین الان بهار که هر صبح صدای گنجشک ها بیدارت میکنه و نسیم اول صبح حالت رو سرجا میاره...من مرور میکنم....که پارسال این موقع چه ارزوهایی داشتم چه ادمی بودم....بعد میشینم میپرسم از خودم چه حسرت هایی داری....چقدر تلاش کردی که نزدیک تر بشی به کسی که آرزوش رو داری....الان کجا ایستادی....میدونی دخترک خیلی جاها میتونستم بیشتر کوتاه بیام و زندگیم یه شکل دیگه ای داشت الان....اما نمی تونم بگذرم از خواسته هام...بد به دلت راه نده...سرم گرم خودم و زندگیمه....ولی روح و روان و این داستانها هنوز حال خوب ندارن....همیشه اشفته و در جست و جوی رد پایی که وجود نداره....خواهرت داره بزرگ میشه...سوالاش ...کارهاش....بیشتر شبیه من میشه....
خنده هاش تو عکس...لجبازی هاش...سرتق بودنش و اینکه هر کاری بخواد رو حتما انجام میده هر چند با مخالفت من و پدرش....به این فکر میکنم که حسرت نداشتن ها چقدر میتونه سنگین کنه قلبمون رو ....همین که میگن حسرت نداشته ها باعث میشه از داشته هات لذت نبری و این داستانا....زندگی رو خیلی وقته خیلی جدی نمیگیرم....خیلی چیزها رو باید پذیرفت و جنگی باهاشون نداشت.و هر چی که تغییرش دستمه رو باید حتما به بهترین شکل تغییر بدم....خواهرت هم همینطوره وقتی کاری بهش میدی ایده ال تحویلت میده....
مثلا تو بودی چقدر شبیه من میشدی؟؟؟الان نزدیک دو سالگیت بود .
نامه های اینجا تا کجا میره....مثلا یه روز بگم الان بیست سالگیت بود....
زمان میگذره و بر نمیگرده....مثل تو
- ۹۶/۰۱/۱۹
