استانه

دیشب چه خواب بدی دیدم که یهو از خواب پریدم و کنارم دنبال تو گشتم....که خدا رو شکر تو نبودی کنارم

...طبق معمول بالا سرم موبایل و هندزفری و کتاب و کرم مرطوب کننده بود....

خواب دیدم دوستم که الان حال مساعدی نداره داره یه دختر به دنیا میاره.خیلی خیلی درد میکشید و من تمام مدت انگار دردش رو حس میکردم....باور میکنی دخترکم الان هم درد دارم!!!! انقد اخه ادم واقعی خواب ببینه..حسش کنه....نمیدونم.....این روزها حال من مثل یه ادم سرگردون سرو حال میمونه....که هر روز رو برای خودش زندگی میکنه....مشغولم به دل مشغولی های روزمره ولی کار مفیدی انجام نمیشه....از برنامه هام خیلی عقب افتادم....هیچ حرکت مثبتی انجام نشده و حس خوبی نسبت به خودم ندارم.....مادرت در استانه 32 سالگی قرار داره و باز اون حس ها میان سراغش که الان کجا هستی و باز تو کاری نکردی و داری در جا میزنی.....انقدر درجا زدم که زیر پاهام گود شدن....انقد نه تو نمی تونی و تو زود خسته میشی شنیدم .....انقد سنگ جلو پام هست....که استانه 32 سالگی رو برام تلخ کردن....انقد هم بهانه زیاد دارم که بشینم غر بزنم و زانوی غم بغل بگیرم....از محل زندگی و بی پولی و نبود تفریح و تنهایی و و و و 

ولی انقد کار واسه حال خوب درست کردم......که میگم پاشو خودت این استانه رو غبار رویی کن.....

از جمله کتاب خوندن،سریال فرندز دیدن، رسیدگی به خواهرت و گلدون ها، دونه دادن به کبوترهای جان جانانم،خیاطی که کم شده یه مدته....هعی.....رفتن به کلاس نقاشی و غرق شدن تو رنگها و محیط دنج کلاس...اهنگ خوب گوش دادن.....

بگم بازم دخترکم؟؟؟دیدی که اصلا جای تو خالی حس نمی شد....

خوبیه تو جزیره زندگی کردن به اینه خودت راه ادامه بقا رو پیدا میکنی....خودت کشف میکنی ....میسازی......

ولی باز کل حالت که خوب نمیشه....یه قسمتش نیمه ابری میمونه.....

وقتی رخت خواب ها جدا میشن..........................