قهرمانت رو بیدار کن

نمی دونم از کجا شروع کنم.دلم خیلی پره.هعی.....نمی خوام غر بزنم.باور کن بعضی وقتها یه جاهایی نمیشه کاربردی عمل کرد.باید همونجا نشست......و گفت زندگی من خستم.....بریدم.....یه فرصت بده من.نفس کشیدن برام سخت شده.بعدش بگی خدا جون بغلم کن.محکم تر از دیروز. یعنی بدتر از این هست. 

میدونی دخترکم زندگی هر پرده که برات رو میکنه داستانهاش با قبل برات متفاوت رقم میخوره.انگار با حوصله نشسته یه نمایش نامه منحصر بفرد برات نوشته و تو قهرمانی هستی که هنوز باید پرده به پرده بگذره تا تو بتونی به اون درخشش برسی.هنوز داری بازی میکنی و یاد میگیری تا پرده اصلی بیاد و اون قهرمان از وجود تو پا به بیرون بزاره.قهرمانی که خیلی وقتها مچاله شده و به دیواری سست تکیه داده و گریه کرده و کم آورده.....حواست باشه قهرمانت خوابش نبره یا زیر آوار ناامیدی دفن نشه.هر چقدر سخت باشه تو زنده نگهش دار.هعی.....زندگی.....بسه کمی رها کن ما رو.مامان غرغرو چه شکلیه در نظرت؟؟؟ بلی.الان شما یک عدد مامان غرغرو داری. مامان که همیشه نباید مرتب و آروم و متین و در حال نطق باشه....مامان بعضی وقتها بهم ریخته و غمگین و ناامید و غرغرو میشه. ولی خوب میشه......کمی فرصت و تنهایی .....

؛ قهرمانت رو بیدار کن دخترکم