ما همه یه جورایی شهرزاد و قباد هستیم

قرار بود اگر دختر باشی اسمت روشا باشه.من چرا تو را به اسم صدا نمی کنم؟؟؟؟ شاید کمی با تو تعارف دارم.....

روشای عزیزم.یه سریالی هست این روزها همه با تب و تاب ازش میگن.یه سریال عاشقانه .منم با آب و تاب این سریال رو دنبال میکنم. همه ما یجورایی شهرزاد هستیم که ناخواسته به اجبار تن به بعضی ناملایمات زندگی میدیم و باهاش میسازیم.ولی یه وقتی یه جایی طاقتمون طاق میشه و فریاد میکشیم که دیگه بسه.

بعضی هامون قباد هستیم که گیر میکنیم.می ترسیم.عرضه نداریم .از ترس از دادن جایگاه فعلی مون صدامون در نمیاد.هیس....

حالا انتخاب با منه روشا.

منی که این مدت خراب کردم.این مدت پدرت قباد بود.من خیلی تقلا کردم فریاد بزنم و پدرت رو از نقشش بیدار کنم.نشد که نشد.

ولی زندگی هم مثل همین شهرزاد شروع و پایانی داره .حالا زندگی ما تو قسمت 23 گیر کرده...ولی میگذره.

باید بلند شد و این سناریو را اصلاح کرد. چاشنی امید کم دارد.