پاییز

سلام دخترکم.بگو که مادر چرا کم پیدایی....یپرس که مگه دلمشغولی هات انثدر زیاد شدن که منو یادت بره....بعدش من بگم نه دخترکم...مگه میشه تو رو یادم بره.این روزها ...روزهای سرد پاییز...طعم ملس خرمالو ....طعم تلخ زندگی....بغض های نشکسته.....رابطه های خراب شده.....دنبال کلمه ای میگردم با طعم شیرین گلابی  رسیده!!!! پیدا نمیکنم.

این روزها تلخ و یخ زده میگذرن....پدرت میگفت اصلا از روزی که تو رو پس فرستادیم فقط بدبختی و بدبیاری و بدشانسی اومد تو زندگیمون.میدونی این سالها منتظر بودم اینو ازش بشنوم.که جایی اون پشیمون میشه از پس فرستادن تو.

میگفت اه تو ما رو گرفته....تو مگه ما رو اه و نفرین کردی....اینهمه با هم حرف زدیم....اینهمه برای تو گفتم و نوشتم....گوش نمیدادی قند عسل مامان؟؟؟

حالم خوش نیست.پاییز که میاد حال و هوای من بهم میریزه.اولین بارون که بیاد میرم زیرش و گریه میکنم که بشوره ببره هر چی دلتنگی و حرف نگفته و اه و نفرین نگفته رو.....

من باور نمیکنم که کار تو نباشه...

ممکن نیست 

بهم ریختم ولی مثل هوای پاییز گذراست....