روزهای ابری

سلام دخترکم.فکر نکنی فراموشت کردم...این روزها به شدت سرم رو گرم زندگی واقعی کردم...از مجازی ها فاصله گرفتم...دیگران  رو لمس میکنم و تو چشماشون نگاه میکنم و محبت میکنم و بعضی جواب نمیدن و بعضی تعجب میکنن و بعضی هم با لبخند حال خوب رو دوبرابر میکنن....میدونی چیه دختر مامان؟  بعضی وقتها که گریه های هرشب قبل از خواب خواهرت رو میشنوم که از تنهایی و نبود تو بهانه میگیره راستش میگم اگه بود و خانواده ما 4 نفری بود بهتر نبود؟؟؟ بعد میگم که باز تو همه قول و قرارها یادت رفت .

پیشونی خواهرت رو میبوسم و شب بخیر میگم و میرم.

بعضی وقتها مجاب کردن بچه ها خیلی سخته...حالا بیا از خودم برات بگم که این روزها چه سبکبال و خوشحال لحظه ها رو میگذرونم....حس میکنم تو حالتی غوطه ور شدم که حرص و طمع ازم دور شده ...ارامش و امنیت تو زندگیم موج میزنه...ایده ال هام تغییر کردن...

چه طور بگم که حال دلم خوبه....حس میکنم رها تر شدم ....سخت گیری هام کمتر شده...

تلاش و امیدم برای بهتر شدن زندگی بیشتر....انگار که یه درخت باشی و حس کنی ببشتر داری شاخ و برگ در میاری ولی تا فصل شکوفه زدن خیلی مونده....

وقتی دست کسی رو گرفتی ....وقتی کسی رو بیدار کردی....وقتی کسی رو متوجه این کردی که مسئول زندگی خودشه...وقتی خودت رو شناختی....وقتی جایی ایستادی که فهمیدی از کجا امده ام ...امدنم بهر چه بود ....اون موقع داری شکوفه میزنی....

هنوز هم دوست دارم

به فصل شکوفه زدن چند قدم مونده؟؟؟؟؟

؛  خدای من ممنونم ازت به خاطر جایی که امروز ایستادم.....دلم رو پر از هوای ابری کن...که بباره و همه جا تمیز شه و پر از خواستن تو بشه